Het is ruim drie kilometer fietsen van mijn werkplek op een desolaat industrieterreintje naar het centrum van de stad waar mijn favoriete boekhandel gehuisvest is.
Een paar keer per week pak ik in de pauze mijn snelle Koga voor een retourtje. Lekker twintig minuten op de fiets is goed voor lijf, leden en bovenkamer. De frisse wind waait er de laatste dagen ook de zin in roken lekker uit. En dat is mooi meegenomen.
Omdat er amper nog een boek in mijn met ruim duizend stuks volgestouwde ‘biebje’ past, heb ik noodgedwongen met mezelf de afspraak moeten maken dat er – behoudens zeer bijzondere omstandigheden -geen boeken meer gekocht worden.
Aanraken, snuffelen en likkebaarden zijn toegestaan maar de portemonnee blijft te allen tijde in de kontzak.
Dat stoppen met roken is me na 10 dagen toch stiekem aan het opbreken. Ik kan me maar met moeite losmaken van het idee dat roken toch wel héél lekker kan zijn. Vooral de verwachte smaak van die ‘ene’ neemt haast mythische proporties aan.
“Dit gaat Zwurrel niet redden”, dacht ik vanmorgen om half tien al.
Om mezelf te motiveren, vond ik dat ik nu in een crisis verzeild was geraakt en dat ik dus wel een stopcadeau verdiend had. Een boek. Het ultieme redmiddel!
En zo fietste ik kalm en voldaan tegen enen weer naar mijn werk. Het boek zat mooi ingepakt in mijn fietstas.
“Is het een cadeau?” had de mevrouw aan de kassa gevraagd.
“Ik dacht het wel”, was mijn antwoord geweest, “eentje voor mezelf omdat ik gestopt ben met roken.”
De mevrouw had geglimlacht.
En nu glimlachte ik ook omdat het grandioos gewerkt had: de zin om te roken was in rook opgegaan.
Het verkeerslicht sprong op groen. Ik zette aan om het kruispunt over te steken.
Een ongelofelijke eikel in een rood autootje moest rechtsaf en sneed me als een gek af.
Mijn oplettendheid, reactievermogen én hydraulische remmen konden voorkomen dat ik niet tien meter verderop belandde. De auto schampte me alleen maar en de mafkees spoot met gierende banden weg.
Ik voelde mijn knieën knikken. Mijn hart ging op en neer. Ik wuifde een paar geschrokken medeweggebruikers weg: “Nee, dank je, niets aan de hand, het gaat al weer.”
Ik klom weer op mijn fiets. Ik werd niet rustig. Voorzichtig fietste ik verder naar mijn werk. Tweehonderd meter verder lag de benzinepomp. En daar verkochten ze shag.
Het gevecht begon……..
Ik was al eens eerder benzinepompen tegengekomen. Ik was al eens eerder overstag gegaan. Was dit nu die befaamde verstandsverbijstering waarbij het je allemaal niet meer kon schelen en waarbij alleen die peuk je wat rust kon brengen?
Ik besefte dat ik dat tenminste nog tamelijk logisch kon beredeneren. Mijn verstand moest voor een deel dan toch nog intact zijn.
Ik fietste de pomp voorbij.
’s Middags werkte ik met tegenzin door. Gespannen door het bijna-ongeluk en opgefokt door de overweldigende behoefte om me over te geven aan het roken. Roken voelde bijna als een eerste levensbehoefte.
Tegen half zes zit die verschrikkelijke werkdag er dan eindelijk op. Er zouden mogelijkheden genoeg zijn om op weg naar huis een buil shag te kopen.
Elke paar kilometer houdt iets me tegen.
“Ik ben sterker dan alles wat me te grazen probeert te nemen”, denk ik het ene moment.
“Zorg dat die definitie van Zwurrel in dat woordenboek komt te staan”, houd ik mezelf het andere moment voor.
Ik kom thuis. Ik weet dat ik niet ga roken.
Ik zou me er niet beter of rustiger door gaan voelen. Het zou niets veranderen aan wat er gebeurd is. Nu gaan roken zou een vervelende dag tot een catastrofe maken.
En ik had mijn cadeau nog in de fietstas zitten. Dik verdiend deze keer. Ik glimlach opnieuw.
“Je begint het onderhand allemaal een héél klein beetje door te krijgen Zwurrel”, zeg ik tegen mezelf.
Zwurrel 
Pffff Zwurrel, ik had al geen goed gevoel dat je niet op het forum verscheen en dacht: kijken op zijn weblog. ik schrok me dood van de titel en dacht: “O, nee he, niet weer, je bent toch niet weer gaan roken? Wat een eikel is dat zeg??!” En ik lees je stukje en ik wil je wel om de hals vliegen en je een zoen geven, maar ja dat kan niet. Wat fantastisch Zwurrel. Sinterklaas zou zijn mijter diep voor je afnemen.Tjeempie man, dit is een grote aanvechting die je overleefd hebt, en dit kan niet anders dan je diep respect voor jezelf geven en vertrouwen!! Ik vind het heerlijk om te lezen en besef: als jij het volhoudt, geeft dat mij en anderen ook weer moed. Ik schrijf dit met een grote, grote smile. Jessy
Dat is ook niet niks om bijna van je sokken gereden te worden. Je zou er bijna van gaan roken. Ja, bijna, dus niet!!! Knap van je hoor. En dat boek heb je zeker verdiend!!! Goed ding dat je dat gekocht hebt, want zoals ik het begrijp is dat je uiteindelijk fijn je boek pakte en niet ging roken. Het cadeautje voor jezelf. Twee cadeautjes dus.
Zwurrelke, ik wou dat ik een toverstokje had en je twee jaar verder kon zetten in de tijd. Dubbel en dwars afgekickt van het roken. Fysieke en mentale afkick achter de rug, verwerkt, een plaats gegeven en weggesleten.Ik zou daar zelfs jouw geschreven woord voor willen missen. Maar ik kan niet toveren en jij kan wel prachtig schrijven. Dus daarmee komt het allemaal weer in balans…Steun je de hele afkickweg!Chantal*
Goed gedaan Zwurrel!Welk boek heb je gekocht?Ga zo door dat geeft de burger moed, iedere overwinning brengt ons dichter bij de dag dat we echt niet meer willen roken!Succes verder en ik volg je ook op “ikstop”Groetjes van Mollie
Goesso Zwurrel!! Zie je wel dat jij het ook kan?Zelfs in een ernstige stress-situatie toch langs de pomp gefietst, heel knap.Als je dat kan, kan je de hele wereld aan nietwaar??Hou vol!!veel succes,Eucalypta
goed bezig Zwurrelmaar ja, als je ook uit Valkenswaard komt….heb je al een dikke streep voorsucces met je strijdik hoop dat het snel gemakkelijker wordt voor jeik heb in de Beatrixstraat gewoondvan m’n 8e tot m’n 20egroetjesLeonie(Pots)
Dit is de zwurrel die ik ken van lang geleden.Goed zo, blijf dit volhouden.
je schrijft erg boeiend Zwurrelik hoop nog veel van je te lezen en dat je verhalen steeds *luchtiger* wordenhou vol!t is het zoooo waardgroetjesjoke
Zwurrel, en alle andere medestoppers van het ikstop forum, kunnen jullie ook niet meer op de site komen sinds maandagavond?Heb ook al een mail gestuurd maar helaas geen reactie. Weet 1 van jullie wat er aan de hand is?Groetjes (S)topper!