Eeuwige zonde

Twee collega’s betrekken gelijktijdig een nieuw appartementje. Ik kom er niet onderuit om mee te helpen. Voor ik het weet, reikt iemand me een sigaret aan. Ik paf er meteen op los. Twee, drie, vier, vijf sigaretten…… er komt geen eind aan.

Met een stelletje bekenden duik ik ’s avonds even de kroeg in. Opnieuw worden de peuken voor de dag gehaald. Ik ken geen enkele terughoudendheid meer. Ik schaam me zelfs niet. Het ongegeneerde roken voelt vertrouwd alsof ik nooit gestopt ben geweest. Ik word weer kalm en vrolijk.

Heb ik dan geen greintje wilskracht in dat getormenteerde lijf van me?. Een week heb ik alles op alles gezet en nu rook ik weer als een fulltime schoorsteen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Dit moet een nachtmerrie zijn, hou ik mezelf voor.

Als om 7 uur de wekker gaat, vlieg ik overeind. Potverdekoffie, ik heb inderdaad gruwelijk liggen dromen. Voor de zekerheid zuig ik lucht naar binnen: geen wolkje rook!
Ik weet wel dat je dromen je ’s nachts helpen om je dagelijkse problemen de baas te worden maar deze stunt had dat onderbewuste van me niet uit hoeven halen: ik ben me wezeloos geschrokken.

Ik stap uit bed, douche, eet een boterham, drink een kop koffie en fiets naar mijn werk. In al die tijd verdwijnt de glimlach niet meer van mijn gezicht. Ik voel dat ik een cruciale horde genomen heb. Het dromen heeft me naar de uitgang van het spookhuis gebracht.
Na een rookvrije week is het klapdeurtjes dicht en niet meer omkijken.

Zwurrel begint er stilletjesaan steeds meer in te geloven.