In zwaar weer

De zon was weliswaar in geen velden of wegen te bekennen maar dat de regen voornemens was om met bakken uit de hemel te vallen, kon ik absoluut nergens uit opmaken. En dus fietste ik zónder regenpak om het ranke lijf op huis aan. Toen ik halverwege voor een rood verkeerslicht stond te wachten -... Lees verder →

Waarom gestopt blijven?

Het was zeker geen domme vraag die me gesteld werd. Waarom stop je eigenlijk elke keer met roken als je toch steeds opnieuw begint? Wat zijn je beweegredenen om elke keer iets af te zweren waar je blijkbaar zo verschrikkelijk verlekkerd naar uit blijft kijken? Ja, waarom wil je eigenlijk stoppen? Erg gezond is dat roken natuurlijk... Lees verder →

Zwurrel the movie

Één beeld zegt meer dan duizend woorden. Zwurrel is in de voetsporen getreden van grootheden als Sergio Leone, Alfred Hitchcock, Quentin Tarantino, Ingmar Bergman, Francis Ford Coppola en Steven Spielberg. Om maar een paar willekeurige namen te noemen. In zijn debuutfilm "Zwurrel the movie" weet regisseur Zwurrel met indringende shots de spanning beeld voor beeld... Lees verder →

Liefde

Als je een stukje schrijft zonder één enkel woord dan moet er iets aan de hand zijn. Zeker als dat op 1 januari gebeurt. Virussen (zeker een stuk of twintig) waren oorzaak één dat ik niet verder kwam dan de aanmaak van een nieuw stukje. De plichtplegingen die horen bij een nieuw jaar waren oorzaak... Lees verder →

Stopcadeau

Het is ruim drie kilometer fietsen van mijn werkplek op een desolaat industrieterreintje naar het centrum van de stad waar mijn favoriete boekhandel gehuisvest is. Een paar keer per week pak ik in de pauze mijn snelle Koga voor een retourtje. Lekker twintig minuten op de fiets is goed voor lijf, leden en bovenkamer. De... Lees verder →

Mijn neefje van acht

Hij woont een behoorlijk eind bij me vandaan. Ik zie hem dus maar sporadisch. En toch is mijn neefje van acht de oorzaak van alles. Mijn schoonzus en zwager waren toe aan een paar daagjes rust en knepen er tussenuit. Mijn wederhelft en ik werden geselecteerd om hun drie spruiten in die tijd zo goed... Lees verder →

Voor de bijl

De knop was niet zo om als het leek. Toen ik op dinsdagavond zo maar ineens naar mijn buil shag greep die er niet was, had ik kunnen weten dat er iets niet helemaal snor zat. De dag daarop verdween de gedachte aan een sigaret niet meer uit mijn hoofd. 's Avonds op weg naar... Lees verder →

Murw gebeukt

Ik had al een flinke tijd geen sigaret meer in mijn mond gestopt. De vraag “Hé Zwurrel, kun je het nog een beetje volhouden dat stoppen met roken?” hoorde ik dus nog maar sporadisch. Het nieuwe was er voor mijn omgeving na ruim zes weken wel vanaf. Over tot de orde van de dag dan... Lees verder →

De liniaal

Als het pauze is, loop ik zoals meestal een blokje om. Ook nu kom ik weer een heel arsenaal wandelende rokers tegen die de lunchpauze gebruiken om hun gezakte nicotinepeil flink op te krikken. Ik heb zelf al lang geen nicotinepeil meer. Het voelt leeg. Ik doe een fractie van een seconde mijn ogen dicht... Lees verder →

In het woordenboek

Ik hoor in een zwaarbeveiligde kliniek voor hopeloze nicotineverslaafden opgesloten te worden. Er zijn momenten op een dag dat ik plotseling naar mijn rechterhand kijk en met verbazing constateer dat er géén brandende peuk in zit. En dan vind ik op datzelfde moment dat er wel één in zou móéten zitten. Op zaterdagmiddag vallen de... Lees verder →

Maak een gratis website of blog op WordPress.com.

Omhoog ↑